ابوريحان بيروني در آثار الباقيه آورده است كه ايرانيان باستان اين روز را روز بزرگداشت زن وزمين مي دانسته اند. فلسفه بزرگداشت اين روز به عنوان «روز عشق »

به اين صورت بوده استدرايران باستان هر ماه را سي روز حساب مي كردند وعلاوه براينكه ماه ها اسم داشتند،هر يك از روزهاي ماه نيز يك نام داشتند….روز پنجم «سپندار مذ»

بوده است.سپندار مذ لقب ملي زمين است. يعني گسترانند ه ،مقدس،فروتن،زمين نماد عشق است چون بافروتني ،تواضع وگذشت به همه عشق مي ورزد. زشت وزيبا رابه يك چشم مي نگرد وهمه راچون مادري درامان پرمهر خودامان مي دهد. به همين دليل در فرهنگ باستان اسپندار مذگان رابه عنوان نماد عشق مي پنداشتند.

سپندارمذگان جشن زمين وگراميداشت عشق است كه هر دو دركنار هم معنا پيدا مي كردند.دراين رئز زنان به شواهران خود بامحبت هديه مي دادند.مردان نيز زنان ودختران رابرتخت شاهي نشانده ،به آن ها هديه داده واز آن هااطاعت مي كردند.اخيرا گروهي از دوستداران فرهنگ ايراني پيشنهاد كرده اند كه به منظور حفظ فرهنگ ايراني سپندارمذگان به جاي ولنتاين به عنوان روز عشق گرامي داشته شود.