…تمام صحبت های من ،نتیجه دوسال وسه ماه حضور درمناطق غرب کشور،ازفردای شروع ماجراهای کردستان است….به خدا سوگند!

مادرغرب خودمان رابهآب وآتش زدیم تابتوانیم به مرز برسیم……

درباره حماسه مقاومت مظلومانه رزمندگان درغرب ،خوب است همین جا به عنوان نمونه عرض کنم.درجریان تصرف قله مرتفع «تته»درشب

چهارم عید سال 1360،درست درزمانی که دشمن فکرش راهم نمی کرد که درمنطقه ای کوهستانی وسردسیر،که قطر برف روی زمین گاه تا11متر

هم می رسد،نیرویی بتوان ارتفاعات رابگیرد ودر آن قله تته راآزاد کردیم. باتوجهبه این که هوای منطقه مه آلود بود وهلی کوپتر قادر نبود به بالای قله برود ،

بردارن ماروی قله فاقد کمترین امکانات بودند. آن ها نه جادر داشتند ونه کسیه خواب.حتی غذایی همبه آن ها نمی رسید.بااین وجود،به یمن مقاومت مظلومانه شان ،قله تثبیت شد.دراین حلمه ،ماپانزده شهید دادیم وجالب این که فقط چهار نفر ازاین پانزده نفر،براثر اصابت گلوله دشمن

رسیدند. یازدهنفر دیگر به دلیل شدت سرما ولغزندگی سطح یخ زده قله تته ،سقوط کردند وپیکر های پاک شان بر اثر اصابت به صخره های انتهای

دره ها ،پاره پاره شد.مقاومت بردارن مادرغرب تابه امروز ازاین قراربوده است .

منبع:می خواهم باتو باشم به کوشش:علی اکبری ص45