قال للحسین (علیه السلام)رجل، من اشرف الناس،فقال:«من اتّعظ قبل ان یوعظ واستقیظ قبل ان یوقظ».
مردی ازابا عبدالله (علیه السلام) پرسید :شریف ترین مردم ووالاترین آنها کیست؟
فرمود: آنکه پیش از پندداده شدن ،پندبگیرد ، وجلوتراز اینکه بیدارش کنند ،بیدار شود .
شرف یعنی بلندی ،والائی ،واین رتبه برای آنهای است که حرکت بیشتر وشتاب زیادتر داشته اند .
،آدمی درخواب عادت ها وطبیعت هاوغریزه های خود،بی خبر است ،تاآنجا که به عقل وسنجش دست می یابد وتمامی وجود وتمامی هدف وتمامی کارهای خود را با این خود آگاهی به نقد می کشد ، وبر خود می شورد ،ودردرون خود واعظی می یابد ،کُن واعظاًلِنفسک پاسخ گوی به این نیروی بیدار ، ادمی رااز عادتهای وطبیعتها منتقل می کند.

.این رسول باطن ،این پیامبر درونی ،اولین شراره بیداری رابر دل انسان می زندوکسی که بااین رسول راه بیاید وبا این پند حرکت کند بالا تر است وعلو ورفعت دارد .
پس از این مرحله گاهی ادمی که از خود نشنیده وبا خودراه نیامده ،دربرابر رسول ظاهری وپیامبر بیرون وبرخورد وتلاوت آیه ها ویادآوریها وتوجه به توانای خود وحقارت هدف های کوچک وبتهای مزاحم ، راه یاب می شود ومی آید ومی پذیرد .
گاهی از رسول باطن واز رسول ظاهر نمی آزمود ،واز تعلقها وزنجیرها وبارهای سنگین نمی گسلد ، پس اورا با بلا ادب می کنند وبا عقوبت کارهایش رابه راه می آورند …اینها همه سهمی از شرافت دارند