وضعيت نمازهاي جماعت پيامبر اكرم(ص) يكسان نبود وبه اعتبار ميزان تحمل مامومان،كوتاه تر ياطولاني تر مي شد.1خودآن حضرت

دراين باره مي فرمود:«گاهي قصد دارم نماز را طولاني سازم،اما چون صداي گريه كودكي را مي شنوم به دليل ميزان اشتياق مادر به كودك (پس از گريه او)نمازراكوتاه مي كنم».2
نمازهاي آن حضرت همواره با سوز وگداز وگريه شديد ناشي از خوف وخشوع وخشيت الهي آميخته بود.پيش از اين،توصيفي از امير المومنين(ع)

درباره حال پيامبر(ص)به هنگام نماز بود ذكر شد.3
1.علي بن حسام لدين المتقي الهندي:كنز العمال،ج7،ص 623.استخراج از نرم افزار المكتبه الشامله.
2.همان،ص623
3.علامه مجلي ،بحارالانوار،ج 10،ص40