اما صادق (عليه السلام)-هنگامي كه درباره روز عاشورا تاسوعا ومظلوميت سيدالشهدا0عليه السلام)صحبت مي كرد-فرمود:تاسوعاروزي است كه اما حسين (عليه السلام)ويارانش در كربلا محاصره شدند ولشكر شام از هر سو گرد آنها راگرفت (وهمه راه ها را برآنها بست).پسر مرجانه وعمر بن سعد از كثرت وفراواني لشكريان شاد وخوشحال گشتند وسيد الشهدا(عليه السلام)واصحابش راضعيف شمردند ومطمئن شدند كه كسي به ياري آنها نمي آيد و اهل عراق نيز آن حضرت را كمك نخواهند كرد ودر آخر فرمود:پدرم فداي غريبي كه او را ضعيف شمردند.
جمله اخير در كلام آن حضرت و امثال آن در احاديث معصومين(ع) دلالت بر حزن و اندوه و بي تاب شدن از مصائب دارد.
دارو رقي گويد:نزد امام صادق عليه السلام بودم،آب طلب كرد ونوشيدوشروع به گريه نمود،چشمان پرازاشك شده بود،سپس فرمود:اي داود!لعنت خدابرقاتل امام حسين(عليه السلام).دربعض مصادر اضافه شده:ياد امام حسين(عليه السلام)عيش انسان رامكدرمي كند،نمي شود كه من آب سردي بنوشم وامام حسين(عليه السلام)راياد نكنم!

سید ابن طاووس روایت کرده:هنگامی که اسرای کربلاازشام باز گشتندوبه عراق رسیدند،به

راهنمای کاروان گفتند:ماراازراه کربلا عبورده ،هنگامی که به محل شهادت حضرت رسیدند،جابربن عبدالله انصاری

وگروهی ازبنی هاشم ومردانی از آل پیامبر (ص)برای زیارت آمده بودند وهمزمان به کربلا رسید،باگریه،حزن واندوه

ودرحالی که لطمه به صورت می زدند به ملاقات یکدیگر شتافتند.
ماتم جنسوز وجگرخراشی برپا داشتند،زنان باد یه نشین نیز به آنان پیوسته وچند روزی عزاداری نمودند.

منبع:عزاداری رمز محبت ،مهدی صدری ،ص 242

1.عزاداری ابن عباس

219.قال سلیم بن قیس:لما قتل الحسین بن علی ابی طالب (ع)بکی ابن عباس بکاءشدیدا،ثم قال:ما لقیت هذه الامه بعد نبیها!

سلیم گوید:ابن عباس پس از شهادت امام حسین (ع)به شدت گریست وگفت:این امت پس از پیامبر (ص)په کشید؟!

2.عزاداری وروضه خوانی جابر

عطیه می گوید:هنگامی که جابر نزدیک قبر سید الشهید(ع)رسید به من گفت :مرابه قبرنزدیک کن تاآن رالمس واحساس نمایم،پذیرفتم،او خودراروی قبر انداخت وغش کرد،قدری آب به صورتش زدمتاهوش آمد ،سه مرتبه (ازسوزدل ناله زدو)گفت:یاحسین!

سپس گفت:دوست پاسخ دوستش رانمی دهد؟!پس از آن (شروع به روضه خوانی نمودو)گفت:چگونه جواب دهی در حالی که رگ هایگردنت برسر شانه ات افتاده،سر ازبدنت جدا!

منبع:عزاداری رمز محبت ص 255تا257